SEATTLE - Op donderdag 5 april 2018 werd de nieuwe beiaard van de University of Washington in Seattle (USA) in gebruik genomen. Bovenop een ongeveer 20 meter hoge stenen ventilatieschacht van Kane Hall werden een speelcabine en een stalen frame voor de klokken geplaatst. Het is de bedoeling dat de klokken voor iedereen zichtbaar zijn. Kane Hall is één van de gebouwen van de universiteit en staat aan het Red Square.

GESCHENK
De beiaard is een geschenk van de 92 jaar oude Dr. Gordon S. Peek, een alumnus van de University of Washington die er later zelf geschiedenis doceerde. Peek is al heel lang gefascineerd door de klank van klokken. Met de installatie van de nieuwe beiaard is zijn droom uitgekomen. In de dertiger jaren van de vorige eeuw nam zijn vader hem vaak mee om naar de klokken te luisteren die in een watertoren hingen. Deze traditie werd verbroken omdat de watertoren in 1949 tot de grond toe afbrandde. Peek is er van overtuigd dat de beiaardmuziek de aantrekkelijkheid van de campus van de universiteit zal vergroten.

INSTALLATIE
Koninklijke Eijsbouts was verantwoordelijk voor de installatie van de nieuwe beiaard en voegde een nieuw BWF-standaardklavier toe. De 47 klokken zijn al aan het eind van de jaren zestig door Koninklijke Eijsbouts gegoten en vormden oorspronkelijk een klokkenspel in Kalamazoo, Michigan. Het instrument transponeert een kwint omhoog. De grootste klok weegt 695 kg en de kleinste bijna 7 kg. De totale kosten van het project beliepen ongeveer een miljoen dollar en werden betaald door de Gordon Stuart Peek Foundation.

WISSELLUIDEN
In 2008 doneerde Peek al een set van acht klokken die voor wisselluiden worden gebruikt. Deze klokken hangen in de toren van de Gerberding Hall, een gebouw aan de overkant van hetzelfde plein. Bij allerlei feestelijke gebeurtenissen worden de klokken door de leden van de Change Ringing Society van de universiteit geluid.

INGEBRUIKNAME
Het inwijdingsconcert werd verzorgd door gastbeiaardier Wesley Arai die in Los Angeles woont. De universiteit heeft nog niet besloten wanneer of door wie bespelingen plaats gaan vinden. Arai speelde niet alleen een preludium van Matthias Vanden Gheyn, maar ook een bewerking van "Ode an die Freude" uit de negende symfonie van Beethoven en besloot zijn concert met het strijdlied van de universiteit: "Bow Down to Washington".